Najbliższe lata dla Europy Środkowo-Wschodniej będą stały pod znakiem wyzwania związanego z przyspieszeniem rozbudowy infrastruktury ładowania. W Polsce pod koniec 2019 r. na jeden ogólnodostępny punkt przypadały mniej niż 3 samochody całkowicie elektryczne. W 2021 r. już prawie 5, a na początku roku 2024 – już ponad 8. W kontekście wprowadzenia zakazu sprzedaży ICE w Unii Europejskiej od 2035 r. ten trend stwarza ryzyko niedoboru ładowarek i znaczącego pogorszenia sytuacji na polskim rynku motoryzacyjnym. Bez odpowiedniej liczby stacji ładowania elektryfikacja polskiej floty pojazdów na skalę masową nie będzie możliwa.
Przyspieszenie rozbudowy infrastruktury ładowania przyniesie rozporządzenie AFIR, które wyznacza konkretne cele w tym zakresie, m.in. wprowadzając wymóg zapewnienia odpowiedniej, łącznej mocy stacji ogólnodostępnych w zależności od liczby zarejestrowanych samochodów z napędem elektrycznym. Rozwój sieci ładowarek w Polsce wciąż jest jednak opóźniany przez szereg barier systemowych ograniczających tempo rozwoju infrastruktury. Należą do nich przede wszystkim przewlekłe i utrudnione procedury przyłączania stacji ładowania do sieci operatorów systemu dystrybucyjnego (OSD), wiążące się m.in. z bardzo długim czasem oczekiwania na wybudowanie przyłącza. W konsekwencji czas uruchamiania stacji DC jest najdłuższy w Europie i wynosi często nawet ponad 2 (w przypadku pojedynczych urządzeń) lub 3 lata (w przypadku hubów). Przeszkodę stanowią również niekorzystne warunki przyłączeniowe, wiążące się ze wskazywaniem punktów przyłączenia w znacznej odległości od planowanych lokalizacji stacji. Powoduje to konieczność ponoszenia przez operatorów znacznych, dodatkowych kosztów, nierzadko przekraczających kilkukrotnie nakłady na zakup i instalację ładowarek. Jednocześnie, w sytuacji wydawania warunków przyłączenia przez OSD do sieci średniego napięcia, na operatorów przenoszone są koszty budowy stacji transformatorowych i budowy długich przyłączy energetycznych, co często podważa zasadność inwestycji w stacje ładowania z uwagi na znaczny wzrost nakładów finansowych.
Najważniejsze bariery definiuje opracowany przez F5A raport pt. „AFIR na horyzoncie. Jak przyspieszyć rozbudowę ogólnodostępnej infrastruktury ładowania w Polsce?”. Zawiera on również katalog przygotowanych we współpracy z wiodącymi operatorami postulatów, których wdrożenie może przyczynić się zdecydowanego wzrostu liczby stacji w Polsce. Ich główne cele zakładają istotne skrócenie czasu realizacji budowy przyłączy ogólnodostępnych stacji ładowania do sieci OSD, które nie powinien przekraczać 12 miesięcy, bez względu na poziom napięcia, jak też wdrożenie mechanizmów ułatwiających i stymulujących OSD do inwestycji w rozbudowę sieci dystrybucyjnych celem przygotowania jej do przyłączania w przyszłości infrastruktury ładowania na skale masową. Dotyczy to szczególnie terenów, gdzie sieć dystrybucyjna jest słabo rozwinięta. Przedstawione w raporcie F5A postulaty przewidują ponadto określenia precyzyjnie zdefiniowanych standardów budowy przyłączy przez OSD (m.in. w zakresie miejsca budowy punktu przyłączeniowego lub możliwości wyboru poziomu napięcia, niezależnie od mocy stacji ładowania) ułatwiających rozbudowę infrastruktury ładowania oraz uporządkowania struktury własnościowej infrastruktury energetycznej znajdującej się w Miejscach Obsługi Podróżnych. Wdrożenie propozycji zawartych w raporcie jest niezbędne nie tylko dla przyspieszenia rozwoju rynku pojazdów elektrycznych, ale również uniknięcia kar finansowych, które grożą Polsce za niespełnienie celów wyznaczonych przez AFIR.
–
